Zwiastowanie Pańskie

zmartwychwstania Chrystusa. Z biegiem czasu, począwszy od V wieku na Wschodzie i VII wieku w Kościele zachodnim, lud chrześcijański nadawał celebrowaniu tej tajemnicy charakter przede wszystkim maryjny. Reforma ostatniego soboru przywróciła jednak tej uroczystości charakter chrystologiczny. Choć wyjątkowe i niepowtarzalne miejsce w jej przeżywaniu zajmuje Maryja, to jednak pierwszoplanową postacią w zwiastowanym i celebrowanym misterium jest Jezus Chrystus. Świętujemy przecież moment, w którym Słowo w łonie Maryi stało się Ciałem. To, co wydarzyło się w Nazarecie, było szczególnym działaniem Boga, potężną interwencją w dzieje, za której sprawą poczęło się Dziecko i przyniosło zbawienie całemu światu. (…) Syn Boży zjednoczył się z każdym człowiekiem. Ludzkimi rękami pracował, ludzkim umysłem myślał, ludzką wolą działał, ludzkim sercem kochał. Urodzony z Maryi Dziewicy stał się prawdziwie jednym z nas, we wszystkim do nas podobny, oprócz grzechu. (…)
Ostatnie tygodnie naznaczone dramatem wojny na Ukrainie i zbrodniczego postępowania ze strony rosyjskich oprawców rodzą w nas strach, obawę i niepewność. Człowiek mogący się chlubić swoją wolnością i wielkimi osiągnięciami umysłu, żyje dziś z lękiem o przyszłość, który ten dar wolności paraliżuje. Właśnie temu zalęknionemu człowiekowi Kościół nade wszystko zwiastuje ewangeliczną nadzieję, by pokonał lęk przed sobą samym, przed światem, przed systemami i potęgami tego świata oraz przed tym wszystkim, co jest znakiem zniewolenia. Potęga Chrystusowej miłości jest większa od wszelkiego zła, którego człowiek może się lękać. (…) Ewangeliczna nadzieja nie jest jedynie pustym optymizmem, podyktowanym przez naiwne przekonanie, że przyszłość będzie na pewno lepsza niż przeszłość. Nadzieja i ufność położone we Wcielonym Słowie Boga, które stało się Ciałem, są dla nas źródłem pokoju serca, ale i przesłankami odpowiedzialnego działania. Swą siłę czerpią z doświadczenia, iż człowiek nie jest samotny wobec tylu pytań i zagrożeń, ponieważ towarzyszy mu miłość Ojca, który tak umiłował świat, że dał swego Syna Jednorodzonego (por. J 3, 16). (Fragmenty artykułu O. Wojciecha Deca „Miłość większa niż śmierć”, Niedziela 12/2022).
W piątek 25 marca 2022 r. podczas celebracji pokutnej w Bazylice św. Piotra, papież Franciszek poświęcił Rosję i Ukrainę Niepokalanemu Sercu Maryi. Tego samego dokonał w Fatimie kardynał Konrad Krajewski - wysłannik Ojca Świętego. W wielu parafiach i kościołach w Polsce, także w naszej świątyni parafialnej, wierni przyłączyli się do tej modlitwy Kościoła, odmawiając Akt Poświęcenia Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. O poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu, ale także i o modlitwę różańcową w intencji pokoju oraz Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty miesiąca prosiła Matka Boża podczas objawień fatimskich. Wzywała do pokuty i nawrócenia. Odpowiedzmy z gorliwością na Jej apel i przedkładając wolę Bożą nad własne pragnienia powtarzajmy za Nią: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”.
Akt Poświęcenia Niepokalanemu Sercu NMP                                                                FB