Odpust św. Doroty

złożyć ofiary pogańskim bożkom, została skazana na tortury i ścięcie mieczem. Kiedy prowadzono ją na miejsce kaźni, modliła się: „Dzięki Ci składam Przyjacielu dusz, że raczyłeś mnie powołać do swojego raju, do Twoich ogrodów niebieskich”. Młody poganin Teofil, słysząc to, z kpiną odezwał się do Doroty: „Żegnaj, oblubienico Chrystusa i przyślij mi jabłek albo róż z ogrodu swojego Oblubieńca”. Dziewczyna obiecała tę prośbę spełnić. Przed śmiercią pozwolono Dorocie krótko pomodlić się. Podczas modlitwy ukazał się jej mały chłopiec, niosący trzy jabłka i trzy róże. Dorota poprosiła go, aby zaniósł je Teofilowi. Chłopiec wręczył młodzieńcowi te dary ze słowami: „Oto dziewica Dorota przysyła ci je, tak jak obiecała, z ogrodu swego Oblubieńca”. Teofil, pełen zdumienia, pod wpływem tego wydarzenia nawrócił się i niedługo potem sam oddał życie za Chrystusa. Historia ta poucza nas między innymi o wielkiej sile modlitwy. Dzięki niezłomnej wierze świętej Doroty, jej modlitwy zostały wysłuchane, przyczyniając się ponadto do nawrócenia młodego poganina. Modlitwa zanoszona do Boga z wiarą przemienia serce i odmienia ludzkie życie. Dzięki niej coraz lepiej poznajemy naszego Ojca w niebie i uczymy się spełniać Jego wolę. Najdoskonalszą formą modlitwy jest Msza Święta, która przeżyta z wiarą, przybliża nas do Boga. Niech św. Dorota, nasza wspomożycielka, wyprasza nam łaskę dobrej modlitwy i świętego życia.
Po Mszy Świętej ks. prałat Janusz Łoniewski przewodniczył adoracji eucharystycznej, podczas której odmówiliśmy litanię do św. Doroty i otrzymaliśmy błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Na zakończenie wszyscy zebrani oddali cześć naszej patronce przez ucałowanie jej relikwii.                                                                               FB