2021 Rekolekcje Adwentowe

ogromna.
Pierwszego dnia rekolekcji słyszeliśmy w Ewangelii rodowód Jezusa Chrystusa (Mt 1, 1-17). Wydaje się to tekst dość monotonny i niewiele nam mówiący, ale w rzeczywistości znaczenie tego fragmentu jest doniosłe. Pokazuje bowiem, że Stary Testament nie jest jedynie dodatkiem do Nowego, ale jest jego zapowiedzią, przygotowuje ludzkość na przyjście Zbawiciela. Chrystus jest wpisany w historię świata od patriarchy Abrahama i od króla Dawida. Kilkanaście razy w Ewangeliach pojawia się określenie Chrystusa jako „syna Dawida” – największego króla Izraela, który zbudował jego potęgę. Dawid jest autorem wielu psalmów. Księga psalmów zwana jest „piątą Ewangelią”, gdyż w wielu miejscach jest tam mowa o Mesjaszu. Bóg zawarł z królem Dawidem przymierze – obiecał mu, że z jego pokolenia przyjdzie na świat Mesjasz. Rodowód przytaczany w dzisiejszej Ewangelii jest tego potwierdzeniem. Anioł ukazujący się Józefowi we śnie nazywa go także „synem Dawida”, uświadamiając mu jego wielkie posłannictwo, wybranie przed wiekami na ziemskiego ojca Zbawiciela. Chrystus bowiem chciał mieć ziemskiego opiekuna, który go będzie chronił i żywił. Mamy nie tylko wysławiać św. Józefa, ale przede wszystkim obrać go sobie jako świętego patrona i naśladować. Dzisiaj, kiedy mamy kryzys ojcostwa i autorytetów, potrzebny jest nam wzór głowy rodziny, ojca, wychowawcy. Adwent może być dla nas czasem odkrywania roli św. Józefa w naszym życiu, w życiu Kościoła.
Drugiego dnia we fragmencie Ewangelii usłyszeliśmy opis najważniejszego wydarzenia w życiu Józefa, zwanego zwiastowaniem świętemu Józefowi (Mt 1, 18-24). Fragment ten ukazuje wielkość jego sprawiedliwości. Józef dowiaduje się, że Maryja jest w stanie błogosławionym, ale w swojej prawości nie podejrzewa jej o zdradę. Uczuciem, które dominuje u Józefa nie jest zazdrość czy urażona duma, ale strach przed wielkością postawionego przed nim zadania. Przeczuwa, że ma do czynienia z wielką tajemnicą. Strach Józefa wynika z jego bojaźni Bożej wobec tajemnicy Wcielenia. Postanawia usunąć się z życia Maryi, gdyż uznaje, że nie jest godny bycia uczestnikiem tak wielkich dzieł Bożych. Ale anioł łagodnie i z szacunkiem zwraca się do Józefa: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. Ma nadać Mu imię, czyli zostać Jego ojcem. Mimo że świętość Boga przerasta Józefa, to w swojej pokorze postępuje on zgodnie z tym, co mu polecił anioł. Święty Józef jest przykładem, jakie łaski Bóg przygotował tym, którzy podchodzą do Niego z wiarą i pokorą. Prośmy św. Józefa, aby nas wprowadzał w tajemnice wiary, aby traktować Boga tak, jak On na to zasługuje.
Trzeciego dnia usłyszeliśmy Ewangelię opisującą nawiedzenie św. Elżbiety przez Matkę Bożą (Łk 1, 39-45). Maryja po zwiastowaniu zmierza do swojej krewnej. W tę długą podróż zapewne wyrusza wraz ze św. Józefem – swoim mężem. Na głos Maryi dzieciątko w łonie Elżbiety poruszyło się z radością. Oznacza to, że Chrystus już w łonie swojej Matki udzielał łask ludziom, z którymi się spotykał. Ile więc łask musiał otrzymać św. Józef, który przebywał z Chrystusem przez 30 lat. Niewiele wiemy o św. Józefie. W Ewangelii czytamy, że był on synem Jakuba, pochodził z rodu Dawida i urodził się w Betlejem. Możemy podejrzewać, że to za poleceniem i wolą Boża przeprowadził się do Nazaretu. Tam, z dala od wielkiego świata, przez wiele lat Święta Rodzina wiodła zwykłe życie. Pokazuje nam to, że największe szczęście człowieka jest w rodzinie. Wielkość św. Józefa wynika z jego jedności z Maryją, dzięki niej zapewne otrzymał wiele łask Bożych. I my podobnie – wiele łask Bóg udziela nam przez naszych bliskich. Święta Rodzina jest dla nas przykładem jedności. Ta jedność była tak wielka, że porównuje się ją z jednością Trójcy Świętej. Dzieci uczą się tej jedności od swoich rodziców i na ich przykładzie będą budował jedność w swoich własnych rodzinach. Ksiądz rekolekcjonista podsumowując stwierdził, że celem tych rekolekcji było ukazanie wielkości świętego Józefa i zachęcenie do jego czci. Jest to potężny święty i orędownik. Udziela swojej pomocy w ciężkich momentach życia, ale i w małych codziennych sprawach.
Tegoroczne rekolekcje adwentowe przybliżyły nam osobę świętego Józefa. Uświadomiliśmy sobie, że jest on nie tylko ziemskim opiekunem Pana Jezusa, ale także człowiekiem wielkiej wiary, pokory, sprawiedliwości, przedkładającym wolę Bożą nad własne plany, ufającym i posłusznym Bogu mimo swoich ograniczeń i lęków. To patron życia cichego, pobożnego, orędownik w sprawach przekraczających nasze ludzkie siły, wzór ojca i głowy rodziny. Ksiądz rekolekcjonista odkrył przed nami wiele tajemnic tego świętego, uświadomił nam skąd płynie jego wielkość. Wielu z nas w tym świętym czasie przystąpiło do sakramentu pokuty i do Komunii świętej. Napełnieni łaską Bożą i wsparci orędownictwem świętego Józefa, wprowadzajmy usłyszane Słowo Boże w nasze życie. Niech nasze rodziny staną się miejscem miłości, wiary i jedności na wzór Świętej Rodziny z Nazaretu.                  FB