2021 Adwent

wielkim poście. Chrześcijanie trwają w radosnym oczekiwaniu na modlitwie na przyjście Pana. Odprawiane są roraty, czyli Msze Święte wotywne ku czci Najświętszej Maryi Panny. Symbolem Matki Najświętszej jest dodatkowa ozdobna świeca zwaną „roratką”. Uczestnicy rorat mają zapalone lampiony, które nawiązują do czuwającej Maryi. Ich znaczenie można też odnaleźć w Ewangelii o pannach głupich i rozsądnych, oczekujących na Oblubieńca z lampami w ręku. Drugim symbolem tego okresu jest wieniec adwentowy z czterema świecami, zapalanymi w kolejne niedziele adwentu. Jego tradycja w Kościele katolickim liczy nieco ponad 100 lat. Światło jest symbolem nadziei i odrzucenia zła, jakie szerzy się w ciemnościach. Jest też symbolem Chrystusa – światłości świata. Cztery świece mają swoje nazwy i znaczenie. „Świeca Proroka” (Świeca Nadziei) – zapalana w I niedzielę adwentu, symbolizuje proroków, którzy zapowiedzieli przyjście Mesjasza. „Świeca Betlejem” (Świeca Pokoju) – zapalana w II niedzielę adwentu na pamiątkę miejsca, w którym narodził się Zbawiciel. „Świeca Pasterzy” (Świeca Radości) – zapalana w III niedzielę adwentu przypomina pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli Jezusa i ogłosili światu radosną nowinę. „Świeca Aniołów” (Świeca Miłości) – zapalana w IV niedzielę adwentu symbolizuje aniołów, którzy objawili się pasterzom, ogłaszając im narodziny Dzieciątka Jezus.
Myśl o narodzeniu Chrystusa i wyczekiwanie na Jego powtórne przyjście podzieliły adwent na dwie części. Czytania biblijne od I Niedzieli Adwentu do 16 grudnia mówią o rzeczach ostatecznych – końcu świata. Umacniają one wiarę, że rzeczywiście przyjdzie Chrystus Pan jako Sędzia żywych i umarłych. Następne czytania od 17 grudnia do wigilii Bożego Narodzenia są bezpośrednim przygotowaniem do świąt. Zwornikiem wszystkich tekstów liturgicznych adwentu są fragmenty z Księgi Izajasza – największego proroka mesjańskiego. Wyrażają one tęsknotę za wyczekiwanym Mesjaszem. Naszymi przewodnikami podczas okresu adwentu są Jan Chrzciciel, głoszący spełnianie się czasów mesjańskich i Najświętsza Maryja Panna Matka Zbawiciela.
Chrystus w Ewangelii z I niedzieli adwentu mówi nam, jak ma wyglądać czas oczekiwania na Jego powtórne przyjście: „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi.

Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym” (Łk 21, 34-36). Dobrą praktyką jest podejmowane adwentowych postanowień, na wzór postanowień wielkopostnych. Służą one rozwijaniu naszej wiary, pomagają walczyć ze słabościami i zaniedbaniami, przywracają właściwą hierarchię wartości w naszym życiu, prowadzą do nawrócenia. Dobre postanowienia umacniają naszą relację z Panem Bogiem, który wspomaga nas potrzebną łaską w ich wypełnianiu. W adwencie Kościół zachęca nas do podjęcia uczynków miłosierdzia oraz do jałmużny. W naszej parafii okazją do podzielenia się z innymi, jest zbiórka produktów żywnościowych na rzecz potrzebujących, zakup świec „Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom” czy możliwość złożenia ofiar na rzecz Kościoła na Wschodzie. W szkole w Domanowie odbywa się także kiermasz świąteczny, z którego dochód przeznaczony jest na wsparcie dzieł misyjnych.

Na podstawie: ks. T. Sinka, „Zarys liturgiki”, ks. M. Rusiecki (red.), „Być chrześcijaninem dziś. Teologia dla szkół średnich”, alateia.org, deon.pl, stacja7.pl                     FB