Logo
Wydrukuj tę stronę

2021 - 21 listopada, Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata

W ostatnią niedzielę roku liturgicznego, która w tym roku przypada 21 listopada, Kościół obchodzi Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. Ma ona uświadomić nam, że Chrystus jest Królem całego stworzenia. On jest Królem, bo jest Bogiem-Człowiekiem, Stworzycielem i Odkupicielem. Chrystus jest Synem Bożym, naturą równy Bogu, drugą Osobą Trójcy Przenajświętszej. Jako taki jest Panem nieba i

ziemi, Panem najwyższym i absolutnym, z którym wszelkie królestwa ziemskie nie mogą się porównywać.
Święto Chrystusa Króla wprowadził Pius XI w roku 1925. Sensem tego nowego święta, jak wyjaśniał papież w encyklice „Quas primas”, było uznanie panowania i władzy Chrystusa zarówno w życiu osobistym chrześcijan, jak i całych społeczności. Miało ono służyć odnowie wiary, także w przestrzeni publicznej, która szczególnie – zdaniem papieża – narażona jest na wypieranie zeń wartości i zasad chrześcijańskich. Ustanowienie święta Chrystusa Króla traktował więc jako „lekarstwo na zagrożenia niesione przez coraz powszechniejsze prądy laicyzacyjne, zaprzeczające panowaniu Chrystusa nad ludami”. W 1969 r. papież Paweł VI podniósł święto Chrystusa Króla do rangi uroczystości, a więc najwyższej wagi obchodu liturgicznego w Kościele, postulując czcić Chrystusa jako Króla Wszechświata.
Geneza kultu Chrystusa jako Króla sięga już Starego Testamentu, zapowiadającego przyjście Mesjasza, króla, potomka Dawida (m. in.: Iz 9, 6-7, Jr 23, 5, Dn 2, 44; 7, 13-14). Królowanie Chrystusa zapowiada Maryi przy zwiastowaniu archanioł Gabriel: „Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca” (Łk 1, 32-33). Potwierdza je także sam Chrystus, mówiąc: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28, 18). W ikonografii Chrystus Król już od starożytności przedstawiony jest jako Pantokrator, czyli Wszechwładca, zasiadający na tronie, mający ziemię za podnóżek lub trzymający glob ziemski w dłoni. Tak przedstawiają Jezusa dawne ikony i mozaiki. Tak też wielokrotnie ukazuje Go Apokalipsa – jako zasiadającego na tronie, któremu całe stworzenie oddaje cześć.
Równocześnie Ewangelie ukazują inny wymiar królowania Chrystusa. Ubiczowany, ukoronowany cierniami Jezus odpowiada na pytanie Poncjusza Piłata: Tak, jestem Królem. Królestwo moje nie jest z tego świata (por. J 18, 33-40). Na krzyżu Chrystusa widniał napis: Jezus Nazarejczyk Król Żydowski (J 19, 19), a ukrzyżowany z Nim łotr prosił tuż przed śmiercią: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa” (Łk 23, 42). Ten ewangeliczny przekaz ukazuje, że w najgłębszym chrześcijańskim sensie panować to znaczy służyć, a nawet oddać życie za innych.
Tak królowanie Chrystusa opisuje prefacja z dzisiejszej Uroczystości: Ty namaściłeś olejem wesela Jednorodzonego Syna Twojego, naszego Pana Jezusa Chrystusa, na wiekuistego Kapłana i Króla Wszechświata, aby dopełnił tajemnicy odkupienia rodzaju ludzkiego ofiarując siebie samego na ołtarzu krzyża, jako niepokalaną ofiarę pojednania; i aby poddawszy swej władzy wszystkie stworzenia, przekazał nieskończonemu majestatowi Twojemu wieczne i powszechne Królestwo: królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju (na podstawie: brewiarz.pl, www.ekai.pl).

Encyklika papieża Piusa XI „Quas primas” o ustanowieniu święta Naszego Pana Jezusa Chrystusa Króla                                                                                                        FB

Strona utworzona przez © Strony internetowe Białystok EINSER NETWORKS Tomasz Golonko. All Rights Reserved.