2020 - Nabożeństwo Czterdziestogodzinne

pierwszej niedzieli miesiąca, które to dni wskazują na potrzebę wynagradzania Sercu Jezusa i Matki Bożej za grzechy nasze i całego świata oraz uwielbienia Boga. Słowo Boże w tym świętym czasie głosili: ks. kan. Roman Kowerdziej, proboszcz parafii Winna Poświętna oraz ks. kan. dr Zdzisław Jancewicz, wykładowca Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Usłyszeliśmy o wielkiej roli Eucharystii w życiu duchowym człowieka. Mówił o tym sam Pan Jezus: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. […] Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem.” (J 6, 51.53-55). Wielokrotnie także na kartach swojego „Dzienniczka” o Eucharystii pisała św. siostra Faustyna: „Dziś po Komunii świętej powiedział mi Jezus, jak bardzo pragnie przychodzić do serc ludzkich. – Pragnę jednoczyć się z duszami ludzkimi; rozkoszą Moją jest łączyć się z duszami. Wiedz o tym, córko Moja, [że] kiedy przychodzę w Komunii świętej do serca ludzkiego, mam ręce pełne łask wszelkich i pragnę je oddać duszy, ale dusze nawet nie zwracają uwagi na Mnie, pozostawiają Mnie samego, a zajmują się czym innym. O, jak Mi smutno, że dusze nie poznały Miłości. Obchodzą się ze Mną jak z czymś martwym” (Dz. 1385). „Aniołowie, gdyby zazdrościć mogli, to by nam dwóch rzeczy zazdrościli: pierwszej – to jest przyjmowania Komunii świętej, a drugiej – to jest cierpienia” (Dz. 1804). Księża przekonywali, jak ważną rzeczą jest dawanie dobrego przykładu życia przez ludzi często uczestniczących we Mszy Świętej i przystępujących do Komunii Świętej. Niestety wielu ludzi jest zupełnie obojętnych na Pana Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Cuda eucharystyczne są odpowiedzią Boga na brak wiary w Jego żywą obecność w Eucharystii. Potrzeba nam łaski wiary, aby w konsekrowanym chlebie i winie widzieć Ciało i Krew Pana Jezusa. Przewodniczką na naszej drodze wiary jest Maryja. Możemy uczyć się od niej zawierzenia Panu Bogu, rozważając tajemnice różańcowe.

Adorację eucharystyczną prowadziły Koła Żywego Różańca naszej parafii, a włączyli się w nią wszyscy chętni.

Czterdziestogodzinne nabożeństwo adoracyjne zakończyliśmy uroczystą Mszą Świętą odpustową z okazji wspomnienia św. Franciszka z Asyżu. Ten wielki święty związany jest w szczególny sposób z naszą parafią prawdopodobnie od czasu powstania obecnej świątyni, a więc od ponad 250 lat. Poświęcony jest mu ołtarz boczny, gdzie znajdują się jego relikwie oraz obraz przedstawiający moment otrzymania przez niego stygmatów. W przeszłości nasi parafianie należeli do Trzeciego Zakonu św. Franciszka, czego dowodem jest chorągiew procesyjna ze znakiem tego zakonu i wizerunkiem założyciela, datowana na 1938 r. Uroczystej sumie odpustowej, sprawowanej w intencji parafian żywych i zmarłych, przewodniczył ksiądz proboszcz Krzysztof Napiórkowski. Słowo Boże wygłosił ks. Zdzisław Jancewicz. Nawiązał do odczytanej ewangelii o niegodziwych dzierżawcach winnicy. Przypowieść ta jest obrazem Kościoła, który Pan Jezus założył i wyposażył we wszystko, co jest mu potrzebne do istnienia. Jednak ludzie odwrócili się od Boga i zaczęli żyć po swojemu. Mimo to, Bóg ich nie porzucił i przez swoich wybranych wzywał i ciągle wzywa ludzi do opamiętania. Dla każdego, póki żyje, nie jest jeszcze za późno, aby przyjąć łaskę Bożego miłosierdzia. Ksiądz kaznodzieja jako przykład nawróconego grzesznika podał św. Franciszka z Asyżu, który był bogatym, używającym życia młodym człowiekiem. Pod wpływem Bożego działania św. Franciszek porzucił wygodne życie i stał się ubogim żebrakiem, chodził od miasta do miasta głosząc potrzebę nawrócenia i pokuty. Przykład jego życia mówi nam, że Bóg zna drogę do serca każdego człowieka, do nas należy tylko odpowiedzieć z odwagą na Boże wezwanie. Ks. Zdzisław mówił także o kryzysie przeżywanym w Kościele. Źródła tego stanu dopatrywał się w kryzysie rodziny, w której brak wspólnej modlitwy, dobrego przykładu życia wiarą dawanego przez rodziców wobec dzieci i zdecydowanej reakcji na grzech. Po Mszy Świętej, przed Najświętszym Sakramentem, dziękowaliśmy Panu Bogu za ten czas pogłębionej refleksji nad tajemnicą Eucharystii oraz osobistego spotkania z Bogiem ukrytym pod postaciami chleba i wina. Zwieńczeniem odpustu parafialnego była procesja eucharystyczna wokół kościoła oraz odśpiewane wspólnie dziękczynne „Te Deum”.

Zakończyło się 40-godzinne nabożeństwo. Każdy sam wie, na ile skorzystał z tego świętego czasu obcowania z Bogiem. Św. siostra Faustyna pisze: „W czasie czterdziestogodzinnego nabożeństwa widziałam oblicze Pana Jezusa w Hostii świętej, która była wystawiona w monstrancji; Jezus patrzył się łaskawie na wszystkich” (Dz. 433). Spowiedź, Komunia święta, adoracja eucharystyczna są źródłem wielu łask Bożych. Wszyscy wiemy jak bardzo potrzeba Bożego działania w naszym życiu, jak wiele jest spraw po ludzku nie do rozwiązania. Pan Jezus, obecny w Najświętszym Sakramencie, każdego dnia oczekuje na nasze nawiedzenie i adorację. Mamy do tego szczególną okazję w październiku – miesiącu różańca świętego, kiedy to codziennie przed Najświętszym Sakramentem możemy polecać Panu Bogu nasze sprawy, uwielbiać Go i dziękować za Jego dobroć. Czynimy to przez ręce Matki Bożej, która tak często w swoich objawieniach prosiła o odmawianie różańca oraz zapewniła: wszystko, o co prosisz przez różaniec – otrzymasz.                                                  FB